ေမာင္စြမ္းရည္
မန္းရာျပည့္၊ သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း ရာျပည့္၊ သခင္ဗေသာင္း ရာျပည့္၊ သိပၸံေမာင္၀ ရာျပည့္ စတဲ့ ရာျပည့္ ပြဲေတြ အဆင့္ဆင့္ ပါ၀င္ဆင္ ႏႊဲၿပီးေနာက္ က်ေနာ္ ျပည္ပေရာက္ လာတယ္။ ျပည္ပကို ေရာက္လာၿပီး တဲ့ေနာက္ ေဇာ္ဂ်ီ ရာျပည့္၊ မင္းသု၀ဏ္ ရာျပည့္၊ ဦးသန္႔ ရာျပည့္ စတဲ့ ရာျပည့္ပြဲ ေတြကို ေတြ႔ႀကံဳ ျဖတ္သန္း ဆင္ႏႊဲ ရျပန္ ပါတယ္။ ေနာက္ႏွစ္ဆိုရင္ လူထုဦးလွ ရာျပည့္ပြဲ ပါတဲ့။ အဲသလို ရာျပည့္ပြဲေတြဟာ ကိုယ့္မ်က္ေမွာက္မွာပဲ ဖ်တ္ခနဲ ဖ်တ္ခနဲ ႀကံဳေတြ႔ျဖတ္သန္း လိုက္ရေတာ့ ႏွစ္တရာဆိုတာ ဘာမွ မၾကာလိုက္ပါ လားလို႔ ထင္ရပါတယ္။က်ေနာ္ ပထမဆံုး ေတြ႔ႀကံဳျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ “ရာျပည့္” ဆိုတာက လူပုဂၢိဳလ္ ရာျပည့္ မဟုတ္ပါဘူး။ ၿမိဳ႕ရာျပည့္ပြဲပါ။ မန္းရာျပည့္ပြဲပါ။ မန္းမနီး ေရေ၀း ေတာေက်းလက္မွာ ေမြးဖြားခဲ့တဲ့ က်ေနာ္ဟာ မန္းရာျပည့္ပြဲႀကီး ၀ွဲခ်ီးက်င္းပခ်ိန္ မွာ မန္းေရႊၿမိဳ႕က မန္းတကၠသိုလ္ကို ေရာက္ေနပါၿပီ။ ေမာင္ေပါက္စည္၊ ေမာင္သာႏိုး၊ တင္မုိး၊ ၾကည္ေအာင္ စတဲ့ စာေပေမြ႔ေဖာ္၊ ရဲေဘာ္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ လည္ပင္းဖက္ၿပီး၊ ေန႔ဆက္ညစဥ္ ေပ်ာ္ပြဲေတြ ဆင္ေနရသလို ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ကာလႀကီးပါပဲ။ ဗမာျပည္ေလးရဲ႕ ဒီမိုကေရစီ ေရႊပင္ေလးဟာလည္း မၾကာခင္ ေန၀င္ေတာ့မယ္ ဆိုတာကို က်ေနာ္တို႔လည္း မသိၾကေသးဘူးေပါ့။
မန္းရာျပည့္ပြဲ ဆင္ႏႊဲမယ့္ ႏွစ္မွာ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္က မန္းတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား သမဂၢ အမႈေဆာင္အဖြဲ႔ရဲ႕ ကိုယ္စား က်ေနာ္က ေရြးေကာက္ပြဲ အရာရွိအျဖစ္နဲ႔ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္အတြက္ အမႈေဆာင္အဖြဲ႔ အသစ္ကို ေရြးခ်ယ္ေပး ရပါတယ္။ ေက်ာင္းသား ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ က်ေနာ္က ေရြးေကာက္ပြဲကို စနစ္တက် ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပး႐ံုသာျဖစ္ၿပီး တရားမွ်တ မွန္ကန္ေအာင္ ႀကီးၾကပ္လုပ္ေဆာင္ ၾကရတာကေတာ့ တကၠသိုလ္ ဆရာပါေမာကၡ ေတြခ်ည္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ဒီလို တာ၀န္က် တာကလည္း တျခားအမႈေဆာင္ ေတြျဖစ္တဲ့ ကိုသာလွ၊ ကိုသာႏုိး၊ ကိုမိုးသူ ေခၚ ကိုစိန္ျမင့္ တို႔လို တျခားေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြက အိမ္ေစာင့္အစိုးရ ေခၚ စစ္အစိုးရရဲ႕ အစမ္းေလ့ က်င့္ပြဲမွာ အဖမ္းအဆီး အထိန္းအသိမ္း ခံေနခဲ့ရလို႔ပါပဲ။ မင္းတုန္းမင္းႀကီးရဲ႕ အာဏာသိမ္းပဲြ ႏွစ္ (၁၀၀) ျပည့္ဟာ ဗိုလ္ေန၀င္း စစ္အစိုးရရဲ႕ အစမ္းေလ့က်င့္ အာဏာသိမ္းပြဲရဲ႕ အစနဲ႔ တုိက္ဆိုင္ေနခဲ့ပါတယ္။
မႏၲေလးတကၠသိုလ္ရဲ႕ ေက်ာင္းသားသမဂၢ အမႈေဆာင္ ေရြးေကာက္ပဲြမ်ား သမိုင္းမွာ မဲအမ်ားဆံုး စံခ်ိန္တင္ ခဲ့သူက ေတာ့ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္ရဲ႕ ေရြးေကာက္ပဲြမွာ ဥကၠ႒အျဖစ္ အေရြးခံခဲ့ရတဲ့ ကဗ်ာဆရာ ေမာင္ေပါက္စည္ (မန္းတကၠသိုလ္) ဘဲြ႔ခံ အင္ဒ႐ူး ျမဟန္ပါပဲ။ သူက ခရစ္ယာန္ပါ။ ေနာင္အခါ သူဟာ ဗမာျပည္ အဂၤလိကန္ ခရစ္ယာန္ဂိုဏ္းရဲ႕ သာသနာပိုင္ခ်ဳပ္ ျဖစ္လာခဲ့ပါ တယ္။ ဒက္စမြန္တူတူတို႔နဲ႔ အၿပိဳင္ေပါ့။ ေမာင္ေပါက္စည္ ဒက္စမြန္တူတူ တို႔လိုပဲ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိစၥမွာ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္တဲ့ အေနနဲ႔ ကရင္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ဗိုလ္ျမကို သြားေရာက္ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြး ခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါ။
ေမာင္ေပါက္စည္ အေၾကာင္းကို ခုလို ေျပာျပေနရတာက သူဟာ မန္းရာျပည့္ပြဲနဲ႔ တိုက္ဆိုင္တဲ့ ကာလမွာ က်ေနာ္ တို႔ရဲ႕ ဥကၠ႒ ျဖစ္ေနလို႔ပါ။ ကဗ်ာဆရာ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ မန္းရာျပည့္ပြဲကို ကဗ်ာနဲ႔ပဲ ပါ၀င္ဆင္ႏႊဲခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ကဗ်ာဆရာ တင္မိုးကလည္း တင္မိုးျဖစ္စ အခါေပ့ါ။ တကၠသိုလ္ရဲ႕ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ကဗ်ာဆရာႏွစ္ဦး အေနနဲ႔ မန္းရာျပည့္ အထိမ္းအမွတ္ ကဗ်ာစာအုပ္ ကေလးတအုပ္ကို ေက်ာင္းသားသမဂၢအေနနဲ႔ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀ ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ စာအုပ္ထဲမွာ စာအုပ္ကေလးကို တာ၀န္ခံၿပီး ႐ုိက္သူက တင္မိုးပါမွန္း မသိလို႔ဆိုၿပီး ေမာင္ေပါက္စည္ ရဲ႕ နာမည္တခုတည္းသာ မ်က္ႏွာဖံုးမွာ တင္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာင္အခါ ေမာင္ေပါက္စည္ရဲ႕ ကဗ်ာေပါင္းခ်ဳပ္စာအုပ္ကို က်ေနာ္ေရြးခ်ယ္ ထုတ္ေ၀ေတာ့မွ တင္မုိးနဲ႔ က်ေနာ္တို႔က သူ႔ကဗ်ာေတြခ်ည္း သီးသန္႔ေရြးထုတ္ၿပီး သူ႔ကဗ်ာစာအုပ္ ထဲမွာ ေရွ႕ဆံုးက ထည့္ေပးခဲ့ပါတယ္။
မႏၲေလးေတာင္ေျခမွာ ရာျပည့္ပြဲေတာ္ကို အႀကီးအက်ယ္ က်င္းပပါတယ္။ ပြဲေတာ္မွာ ျပပြဲၿပိဳင္ပြဲေတြလည္း အႀကီးအက်ယ္ လုပ္ပါတယ္။ “သက္တံ့ေပၚမွာ ကစားမယ္ဆိုတဲ့ သီခ်င္းနဲ႔ ေက်ာ္ၾကားလာတဲ့ မာမာေအး ကေလးကလည္း သူ႔အသက္က (၁၅) ႏွစ္ (၁၆) ႏွစ္ရွိမွာေပါ့။ သူ႔ဆရာ လင္းေစလုလင္ရဲ႕ စစ္ရဲ ဂီတအဖြဲ႔နဲ႔ လိုက္ပါၿပီး အဖြဲ႔၀င္ေတြရဲ႕ ဂီတၿပိဳင္ပြဲမွာ သီခ်င္း လိုက္ဆိုေပးဖို႔ ပါလာခဲ့သတဲ့။ သူ႔ဆရာေတြက ၀င္မၿပိဳင္နဲ႔ဆိုလို႔ မၿပိဳင္ခဲ့ေပမယ့္ သူ႔အသံကေတာ့ မန္းရာျပည့္မွာ လႊမ္းသြား ခဲ့ပါတယ္။ ရာျပည့္ပြဲႀကီး ၿပီးေတာ့ ျပပဲြကြင္းႀကီးဟာ သမိုင္း၀င္ ရာျပည့္ကြင္းႀကီးအျဖစ္ က်န္ရစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေရႊမန္းသူ ေရႊမန္းသားေတြဟာ ဒီကြင္းႀကီးမွာ စက္ဘီးစီးၾက၊ ကားေမာင္းၾကနဲ႔ ကစားကြင္းႀကီး သဖြယ္လည္း ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာင္အခါ ပြဲေတြက်င္းပဖို႔လည္း အလြန္ေကာင္းတဲ့ ကြင္းႀကီးပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက လူစုစုလုပ္ႏိုင္တဲ့ ေနရာေတြကုိ အစိတ္စိတ္ပိုင္းၿပီး လူမစုႏိုင္ေအာင္ ပိတ္ဆို႔ပစ္ခဲ့ပါၿပီ။
မန္းေရႊၿမိဳ႕ႀကီးကို တည္ေထာင္တဲ့ႏွစ္ကို “အုတ္က်စ္ ေက်ာ္ေအး မႏၲေလး” ၊ “ေအာင္ေက်ာ္ ခ်မ္းေအး မႏၲေလး” ဆိုၿပီး နံသင့္ သခ်ၤာနည္းနဲ႔ မွတ္သားခဲ့ၾကရပါတယ္။ ၁၂၂၁ ခုႏွစ္ ကဆုန္လျပည့္ေက်ာ္ (၆) ရက္ေန႔မွာ တည္ပါတယ္။ ၁၃၂၁ ခုႏွစ္ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္မွာ ႏွစ္ (၁၀၀) ျပည့္ပါတယ္။ ပြဲေတာ္ က်င္းပတဲ့အခါ ပြဲေတာ္လာပရိသတ္ မ်ား သြားေရးလာေရး အဆင္ေျပအာင္ ေျခခင္းလက္ခင္း သာယာတဲ့ တန္ေဆာင္မုန္းလ က်ေတာ့မွ လဆန္း (၈) ရက္က (၁၄) ရက္ေန႔အထိ က်င္းပပါတယ္။
ပြဲေတာ္ က်င္းပေရးအတြက္ လူထုသတင္းစာ၊ ပဟုိရ္စည္ သတင္းစာတို႔က ဦးေဆာင္
လႈံ႕ ေဆာ္ခဲ့ပါတယ္။ မန္းရာျပည့္ အတြက္ စာေပယဥ္ေက်း မႈကိစၥ၊ သမိုင္းရာဇ၀င္ အခ်က္အလက္ ကိစၥေတြမွာ ဆရာႀကီး ေရႊျပည္ ဦးဘတင္၊ ရတနာပံု ဖိုးမွတ္စု ေခၚ ေရႊကိုင္းသား ေခၚ သုေတသီ ဆရာေတာ္ ဦးေသာဘိတနဲ႔ လူထုဦးလွ၊ လူထုေဒၚအမာ တို႔က ဦးေဆာင္ စုေဆာင္း ေဖာ္ထုတ္ ၾကပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက စုေဆာင္း႐ိုက္ႏွိပ္ ထုတ္ေ၀ခဲ့ ဆရာေတာ္ ေရႊကိုင္းသားရဲ႕ “အႏွစ္ (၁၀၀) ျပည့္ မႏၲေလး” ဆိုတဲ့ စာအုပ္ႀကီးဟာ မႏၲေလး ႏွစ္ (၁၀၀) ျပည့္ သမိုင္းအတြက္ အစံုဆံုး စာအုပ္ႀကီးပါပဲ။ ဒီစာအုပ္ႀကီးကို မႏၲေလး ႏွစ္ (၁၅၀) အႀကိဳအျဖစ္ မႏၲေလး လူထုႀကီးပြားေရး စာအုပ္တုိက္က ၂၀၀၇ ခုႏွစ္မွာ ဒုတိယအႀကိိမ္ ျပန္လည္ ထုတ္ေ၀တာကို ေတြ႔ရေတာ့ အထူး၀မ္းသာ ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီစာအုပ္မွာ က်မ္းကို စရင္းနဲ႔ အကၡရာ၀လိ အၫႊန္းမပါတာ မေကာင္းဘူး။ မူလကတည္းက “က်မ္းေလးအံ့ခိုး၍” လို႔ က်မ္းျပဳသူက ေဖာ္ျပ ေတာင္းပန္ ထားပါတယ္။ ေနာက္တခါ ထုတ္ရင္ အၫႊန္းထည့္ေပးမွ ေခတ္မီပါမယ္။မႏၲေလးၿမိဳ႕ႀကီးကို ျပန္စဥ္းစားရင္ ပစၥင္ျပအုိး၊ ၿမိဳ႕႐ိုးနီၾကန္ၾကန္က က်ံဳးပတ္လည္ရံ ေနတာကို မ်က္စိထဲမွာ ျမင္ေယာင္ တယ္။ က်ံဳးရဲ႕ အေနာက္ေတာင္ ေထာင့္မွာ စေနေန႔ညတိုင္း ေဖ်ာ္ေျဖတဲ့ ၿမိဳ႕မဂီတ အသင္းႀကီး ကိုလည္း ျမင္ေယာင္ ၾကားေယာင္တယ္။ မႏၲေလးေတာင္ေပၚ တက္ၾကည့္ၿပီး ျပလမ္းေတြနဲ႔ အကြက္က်က် တည္ေဆာက္ထား တဲ့ မႏၲေလးၿမိဳ႕ႀကီး ကို ေတာင္ေပၚအထက္စီးက ေမွ်ာ္ၾကည့္ရတဲ အရသာကိုလည္း မေမ့ႏိုင္ပါဘူး။ ၿမိဳ႕႐ိုးရဲ႕ ေျမာက္မ်က္ႏွာဟာ ဖ်က္ဆီးမႈ အမ်ားဆံုးပါပဲ။ ၿဗိတိသွ် စစ္တပ္က “ကေလးကစားတဲ့ ခံတပ္ေလးလိုပဲ” မွတ္တမ္းေရးၿပီးမွ ၿမိဳ႕႐ိုးအတြင္းရွိ ဂ်ပန္တပ္ကို တိုက္ဖို႔ ၿမိဳ႕႐ိုးကို ေန႔ညမျပတ္ (၄၊ ၅) ရက္ အေျမာက္နဲ႔ ထု၊ ဗံုးႀကဲဖ်က္ဆီးခဲ့တဲ့ သမိုင္းကိုလည္း မေမ့ပါဘူး။ သူတုိ႔က အုတ္ခ်ပ္ကေလးေတြ ေထာင္ထား ႐ံုပဲလို႔ ထင္သလား မသိ။ အုတ္ၿမိဳ႕႐ိုးေနာက္က ေျမႀကီးေတြ ဆင္ေျခေလွ်ာ ဖို႔ၿပီး က်ားကန္ ထားတာကိုမွ မသိဘဲ။
မႏၲေလးၿမိဳ႕႐ိုးအတြင္းမွာ အက်ဥ္ေထာင္ႀကီး ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ အိႏၵိယက ေတာ္လွန္ေရးသမား ဆုဘတ္ခ်ႏၵရာဘိုစ့္၊ သခင္ႏု၊ ျမသန္းတင့္၊ လူထုဦးလွ၊ ေမာင္သာႏုိး၊ ေမာင္သာရ၊ ေဒါက္တာ ေဇာ္မင္းတို႔အျပင္ က်ေနာ္ ဖခင္လည္း ေရာက္ရွိ ေနထိုင္ခဲ့ရဖူးတာကို က်ေနာ္ သတိရေနပါတယ္။ (ဒီအထဲကို ေမာင္စြမ္းရည္တေယာက္ ဘာေၾကာင့္ မေရာက္ခဲ့ရသလဲလို႔ အားမလိုအားမရ ေမးလာၾကတဲ့ သူေတြလည္း ရွိရဲ႕။)
မႏၲေလးၿမိဳ႕ရဲ႕ သမိုင္းကုိ ရာျပည့္ ႏွစ္ထိ ျပဳစုဖို႔ ဆရာေတာ္ ေရႊကိုင္းသားတို႔ တာ၀န္ေက်ခဲ့ၿပီ။ ထုတ္ေ၀တဲ့ ႀကီးပြားေရး လူထုတုိုက္ကလည္း တာ၀န္ေက်ခဲ့ပါၿပီ။ လူထုေဒၚအမာက မႏၲေလးဇာတ္သဘင္ ေလာကနဲ႔ အၿငိမ့္ေလာက၊ သာသနာ ေလာကနဲ႔ ပန္းခ်ီေလာက က ပုဂၢိဳလ္ေတြအေၾကာင္းကို အေတာ္စံုစံုလင္လင္ ျပဳစုခဲ့ပါၿပီ။ မႏၲေလးၿမိဳ႕ေပၚက စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ ႏိုင္ငံေရး စတဲ့ ဘက္စံုက ပုဂၢိဳလ္ေတြ အေၾကာင္းေတြလည္း သစ္ပင္စိုက္တဲ့ ဆိုကၠားဆရားႀကီးပါ မက်န္ အေတာ္ကေလး စံုေအာင္ ေရးသားခဲ့ပါၿပီ။ မႏၲေလးၿမိဳ႕ရဲ႕ က်က္သေရေဆာင္ မႏၲေလးၿမိဳ႕မအသင္း၊ မႏၲေလးၿမိဳ႕ရဲ႕ ဂုဏ္ေရာင္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ မႏၲေလး အမ်ိဳးသားေက်ာင္း တို႔လည္း အေတာ္စံုခဲ့ပါၿပီ။
မျပဳရေသးလို႔ ျပဳစုရမယ့္ အေၾကာင္းအရာ ေတြလည္း အမ်ားႀကီး က်န္ပါေသးတယ္။ ဥပမာ မႏၲေလးမွာ ဦးရာဇတ္နဲ႔ ဦးလွတို႔ ဦးေဆာင္ခဲ့တဲ့ ဖဆပလနဲ႔ အာရွလူငယ္ အသင္းတုိ႔ရဲ႕ ဖက္ဆစ္ ေတာ္လွန္ေရး လႈပ္ရွားမႈသမိုင္း၊ မႏၲေလး အက်ဥ္းေထာင္ သမိုင္း၊ အထက္ဗမာႏိုင္ငံေရး စာေရးဆရာအသင္းနဲ႔ သတင္းစာ ဆရာ အသင္းသမိုင္း၊ မႏၲေလးက ရတနာပံု သတင္းစာက အစ လူထုသတင္းစာ၊ ပဟုိရ္စည္ သတင္းစာ၊ မႏၲေလး ဟံသာ၀တီ သတင္းစာ အပါအ၀င္ သတင္းစာေတြရဲ႕ သမိုင္း၊ တင္မိုးရဲ႕ ဖန္မီးအိမ္ စာအုပ္တုိက္၊ သေျပစာ အုပ္တိုက္နဲ႔ ေမာင္မိုးသူရဲ႕ မိုးဦးပန္း စာအုပ္တိုက္ အပါအ၀င္ မႏၲေလးရဲ႕ စာအုပ္ထုတ္ေ၀ေရး သမိုင္း၊ မႏၲေလး တကၠသိုလ္ ကေလာင္ရွင္ သမိုင္း၊ ဦး၀င္းေဖပါတဲ့ ပန္တ်ာေက်ာင္းသမိုင္း စတဲ့ အေၾကာင္းအရာ ေတြပါပဲ။
ခုအခါမွာ ေရႊကိုင္းသာရဲ႕ မႏၲေလးသမိုင္း ထဲမွာပါတဲ့ ျပည္ေတာ္၀င္ သီခ်င္းစတဲ့ ၿမိဳ႕မအသင္း ေနာက္ခံ ၀တၳဳတပုဒ္ကို ဆူးငွက္ကေရးတယ္။ အဲဒါက အမိ်ဳးသားစာေပ ဆုရသြားသတဲ့။ ဆူးငွက္ဆိုတာ မႏၲေလးရဲ႕ မ်ဥ္းေျဖာင့္မ်ားဆိုတဲ့ စာအုပ္ကိုလည္း ျပဳစုခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တဦးက ေက်ာ္ရင္ျမင့္ပါ။ သူရဲ႕ “ဘ၀ဇာတ္ခံု အဖံုဖံု” ဆိုတဲ့ စာအုပ္ ကလည္း ဆုရသတဲ့။ ဒီစာအုပ္က ဒုတိယ စာအုပ္ပါ။ အရင္ စာအုပ္ေရာ၊ ဒီစာအုပ္ေရာ ႏွစ္အုပ္လံုး ေကာင္းပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ႐ုိးသားႀကိဳးစားမႈကို ေဖာ္ထုတ္ အမႊမ္းတင္ထားတာ ခ်ီးက်ဴးစရာပါ။ ၿမိိဳ႕ေတာ္ ေမာင္ယဥ္ေအာင္ ကလည္း ဒါ႐ိုက္တာဆု ရသတဲ့။ ေဘာလံုးသင္းကလည္း ဆုရသတဲ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မႏၲေလးႏွစ္ (၁၅၀) ျပည့္အတြက္ ဂုဏ္ယူစရာေတြပါပဲ။ ဂုဏ္ယူထုိက္တာ ဂုဏ္ယူျခင္း၊ ပူေဇာ္ထိုက္သူ ပူေဇာ္ျခင္းဆိုုတာ လူ႔ယဥ္ေက်းမႈပဲ မဟုတ္ပါလား။ ဂုဏ္ယူစရာေတြ မန္းႏွစ္ (၁၅၀) အတြက္ မ်ားထက္မ်ားပါေစ။
ေခတ္ၿပိဳင္မွ
